Gwiazda polskiego teatru: historia Józefa Pilarskiego

Łodzianie dobrze znają nazwisko legendarnej gwiazdy polskiego teatru – Józefa Pilarskiego, który dzięki swojemu talentowi zasłynął na całym świecie. J. Pilarski całe swoje życie poświęcił twórczości – występował na scenach teatralnych i zajmował się reżyserią – podaje portal lodzski.eu

Jak zaczęła się twórcza ścieżka gwiazdy, gdzie grał, a także na temat innych ciekawostek z życia J. Pilarskiego – przeczytaj w poniższym materiale. 

Aktor bez wykształcenia: dzieciństwo i młodość J. Pilarskiego 

Przyszła gwiazda polskiego teatru urodziła się w 1893 roku w zwyczajnej rodzinie prostego robotnika-stolarza. Pomimo tego, że dorastał i wychowywał się w prostej rodzinie robotniczej, chłopca od najmłodszych lat pociągała scena i kreatywność. 

Los nie był łaskawy dla przyszłego aktora. Tak się złożyło, że nie mógł zdobyć wykształcenia, ponieważ został wyrzucony z gimnazjum, w którym uczył się w czwartej klasie. Tak ukarano J. Pilarskiego za udział w strajku szkolnym w 1905 roku. Potem musiał uczyć się sam – źródła archiwalne wskazują, że aktor był samoukiem. 

Po takim niefortunnym incydencie J. Pilarski postanowił skupić się na samorozwoju. W latach 1908-1909 pobierał prywatne lekcje aktorstwa. Jednocześnie recytował na tajnych zebraniach, a rok później, w 1910 roku, zaczął występować na scenie teatralnej. Pierwsze sceny, na których występował J. Pilarski, były zwykłymi łódzkimi teatrami amatorskimi. 

Twórczość teatralna J. Pilarskiego, czyli od czego wszystko się zaczęło 

J. Pilarskiego za swój debiut uważał rolę w spektaklu „Obrona Częstochowy”, gdzie w 1912 roku wcielił się w postać Wojciecha Wrzeszczowicza. W rzeczywistości była to pierwsza poważna rola teatralna aktora. 

W tym samym roku zainicjował wieczory deklamacyjne w prowincjonalnych miejscowościach, ale po pewnym czasie wrócił do Łodzi. Tu zaczął pracować jako reżyser i aktor – w szczególności zagrał kluczową rolę w spektaklu „Mnich” w grupie teatralnej działającej przy miejscowym Kościele św. Anny.  

W Łodzi zastała go I wojna światowa. Przez cały ten czas kontynuował pracę jako aktor i reżyser – występował w Teatrze Ludowym, był reżyserem w Teatrze Miniatur, występował w kabarecie. Potem podróżował do różnych miast i występował na różnych scenach. 

Lata międzywojenne były trudne – w latach 30. J. Pilarski nie miał stałej pracy. To jednak nie skłoniło go do rezygnacji – zaczął organizować spektakle objazdowe, do których angażował bezrobotnych aktorów. Podróżował z przedstawieniami, głównie po powiatach w obrębie województwa. Równolegle w tamtych latach aktor zajmował się handlem – dosłownie musiał przetrwać i szukać okazji do zarobienia pieniędzy. Niektóre dane archiwalne wskazują, że pracował też jako przewodnik turystyczny. 

Praca w czasie II wojny światowej i w latach powojennych 

Na kilka lat przed wybuchem II wojny światowej, w latach 1936-1937 J. Pilarski pracował jako dyrektor artystyczny w sali Geyera. Tutaj świętował 25-lecie aktorstwa. Jednak kilka lat później wybuchła wojna, podczas której musiał pracować jako zwykły ogrodnik. 

Do wykonywania rzemiosła aktorskiego udało mu się powrócić dopiero we wrześniu 1945 roku, kiedy wraz z innymi byłymi aktorami zagrał w Łodzi pierwszą powojenną sztukę. Była to rewia patriotyczna „Nasza jest Łódź”. Następnie wielokrotnie brał udział w wystąpieniach tego zespołu. 

W 1964 roku obchodził wielki jubileusz – 50-lecie działalności twórczej. Niemal do końca kariery aktorskiej był związany z pracą Teatru Nowego. Na emeryturę przeszedł w 1965 roku. 

Przez wiele lat owocnej pracy J. Pilarski zdobył sławę i szacunek, a pod koniec życia był jednym z najbardziej rozchwytywanych aktorów teatralnych. Jednak prawie cały czas grał role drugoplanowe, w przeważającej części. Potem grał kluczowe role, proponowano mu nawet role romantyczne, ale nie przyniosły mu one upragnionego sukcesu. 

Koledzy uważali, że J. Pilarski najlepiej nadaje się do ról robotniczych – nazywano go nawet „synem robotniczej Łodzi”. Dlatego najczęściej grał szorstkie role chłopskie, o których dużym sukcesie pisano w lokalnej prasie. 

Artur Rubinstein – legendarny łódzki pianista

Polskie miasto Łódź dało światu wybitnego pianistę - Artura Rubinsteina,który jest laureatem wielu nagród Grammy, jednym z najwybitniejszych pianistów XX wieku. Największą popularność przyniosły...

Łódzkie festiwale przełomu XX i XXI wieku

Festiwale są ważną częścią życia kulturalnego i artystycznego polskiego miasta Łódź. Niektóre z nich mają status międzynarodowy i co roku przyciągają tysiące gości. Pod...
.,.,.,.